Sommige mensen vergeten weleens dat BV’s ook maar gewone mensen zijn. Gewone mensen, die ook houden van de gewone dingen in het leven. Zo vindt Bart Kaëll het heerlijk om te moestuinieren. Daar kan hij erg van genieten.
“Ik hou van de nostalgie van zo’n moestuin. Mijn vader had er vroeger ook één en toen hij stierf, voelde het alsof die smaken mee met hem verdwenen. De tomaten uit het warenhuis waren niet lekker en telkens opnieuw concludeerden mijn moeder en ik: ‘Ah ja, want ze komen niet uit ‘onzen hof’. Sindsdien doe ik het zelf en ik kan me daar helemaal in verliezen”, klinkt het in Het Laatste Nieuws.
Ook als hij jong was, was hij al vaak bezig met moestuinieren. Dat deed hij dan samen met zijn vader. Dan gingen ze samen aardappelen rooien.
“En als er alleen nog maar verdord loof overbleef, haalden we dat weg om het op te branden. Hier en daar vond je in de grond dan nog een klein aardappeltje, en als het vuur helemaal aan het gloeien was, gooiden we die aardappeltjes daar in. Achteraf haalden we er de verbrande schil af, en ik zweer je: die aardappel was op de ene of andere manier gaan karamelliseren, dat was lekker, niet te geloven. Ik heb thuis alles al geprobeerd om die smaak te evenaren, maar het lukt niet. In de oven. De schil laten verbranden. Ik zou veel geld geven om nog één keer zo’n patatje te kunnen eten.”
