Ondanks zijn publieke persona van rust en kalmte onthult Werner De Smedt een diepere, onrustige kant. In een eerlijk gesprek met Primo spreekt hij over zijn voortdurende zorgen, vooral met betrekking tot zijn kinderen en hun veiligheid.
Hij deelt zijn bezorgdheid over de wereld en de toekomst, terwijl hij zoekt naar manieren om innerlijke rust te vinden. Werner’s openheid biedt een onverwacht inzicht in de persoon achter de schijnwerpers. De acteur benadrukt in Primo dat zijn gezin altijd op de eerste plaats komt, maar zijn toewijding aan zijn werk is even sterk. Hij beschouwt het als een plicht om zijn werk zo goed mogelijk te doen.
Hoewel hij snel weer aan de slag wilde na zijn operatie, realiseerde hij zich dat hij te vroeg was begonnen en moest hij een extra week ziekteverlof aanvragen. Zijn diepgewortelde plichtsbesef maakte dat hij zich schuldig voelde over deze extra tijd thuis.
