Het zijn moeilijke maanden geweest voor Bart Herman. Na een Coronabesmetting in maart belandde hij in het ziekenhuis en enkele weken later kreeg hij een beroerte. “Mijn vriendin heeft mijn leven gered,” zegt hij.
Het begon met vrij banale symptomen. “Op 26 februari ben ik me ziek beginnen voelen. Grieperig. Koorts. De huisarts stelde corona vast en zei dat ik gerust thuis kon uitzieken in quarantaine, maar het werd steeds erger”, vertelt Bart aan Primo. “Zodanig erg dat mijn vriendin Liesbeth op een dag met een saturatiemeter mijn waarden nam en zag dat mijn zuurstofgehalte zeer laag was. Dat wou dus zeggen dat mijn longen niet optimaal functioneerden. ‘Ik vertrouw het niet, je moet naar de spoed’, zei ze.”
Na twee weken in het ziekenhuis kon Bart aan de zware revalidatie beginnen, maar niet veel later slaat het noodlot opnieuw toe. “Ineens liet ik in de badkamer mijn handdoek vallen; gewoon, uit het niets. Mijn hand was volledig verkrampt en Liesbeth zag ook dat mijn mondhoek wat verkrampt was. ‘Je bent een trombose aan het krijgen,’ zei ze. En hup, weer direct naar spoed. Weer Liesbeth die de koe bij de horens vatte. Want mocht ik alleen geweest zijn, dan had ik waarschijnlijk niets gedaan.”
Verdict: een TIA en een verstopte halsslagader. Bart werd een week later geopereerd aan de hals en kroop opnieuw door het oog van de naald. “Zonder mijn vriendin was ik er waarschijnlijk niet meer geweest,” besluit de zanger in Primo.
