Zo zelfzeker als ze was als Mol, zo onzeker was ze enige tijd terug over haar toekomst. Uma Vandemaele wist lange tijd niet welke richting ze aan haar leven moest geven. Dat vertelt ze in een dubbelinterview met ex-Mol Philippe aan Humo.
De moeilijkste periode voor haar was vlak nadat corona de kop opstak. Ze kwam toen net terug van vijf maanden door Zuid-Amerika te trekken.
“Plots zat ik weer bij mama en papa thuis. Alles wat ik leuk vond, viel weg: de sfeer, de vrijheid, mensen ontmoeten, in bandjes spelen. Ik had het knap lastig”, klinkt het bij Uma.
Ze was afgestudeerd als leerkracht, maar had niet direct een vooruitzicht op een job. “Het was in die tijd ook haast onmogelijk om ergens te solliciteren. Dus werd ik parkeerwachter bij Brico, werkte ik in een keuken en stond de hele dag winkelkarren te ontsmetten bij Albert Heijn.”
Op een avond crashte ze volledig. “Tijdens het avondeten ben ik in huilen uitgebarsten en kon ik niet stoppen met snikken. ‘Wat ben ik aan het doen met mijn leven?’, vroeg ik me af. Ik had helemaal niets meer zelf in de hand”, zegt ze openhartig.
