Wat een prachtig programma is ‘De Expeditie: Groenland’ toch. We leren een aantal BV’s van een heel andere kant kennen en ontdekken ook hun meest emotionele kant. Ook Tine Embrechts vond het fantastisch. Voor haar was het iets waar ze echt nood aan had.
“De vraag om mee te doen aan De Expeditie: Groenland kwam op het perfecte moment in mijn leven. Ik zat al een tijdje wat minder goed in mijn vel. Ik voelde me langs alle kanten overbevraagd en overprikkeld, waardoor er een soort vermoeidheid in mijn hoofd was geslopen. Ik leef op emotie. Bij alles wat ik doe, wil ik kunnen voelen dat ik het graag doe. Ik wil nooit staan liegen, niet tegen het publiek maar ook niet tegen mezelf. Dat maakte me ongelukkig. Misschien heeft dat ook met het ouder worden te maken”, klinkt het in Story.
Tine was de drive en de sprankel niet alleen bij haar werk een beetje kwijt, maar ook bij haar kinderen. Het liefst van al wilde ze van iedereen weglopen.
“Ik had nood aan tijd voor mezelf. Voor alle duidelijkheid: ik zat niet op de rand van een burn-out of zo. Maar als ik niet aan de alarmbel had getrokken en even uit die ratrace was gestapt, dan had het wel daarnaartoe kunnen leiden.”
