Nuria Gilizintinova kwam op haar dertiende naar België, samen met haar mama Sania. Moeder en dochter ontvluchtten Kirgizië waar Nuria geboren werd. Haar vader heeft ze nooit gekend.
Nuria is ondertussen zelf moeder geworden en nu pas beseft ze hoe zwaar het voor haar alleenstaande moeder moet zijn geweest. “Mijn bewondering voor haar en hoe ze mij heeft grootgebracht is alleen maar toegenomen”, klinkt het warm bij Nuria in Story.
Al moet Sania toegeven dat ze nooit heeft mogen klagen over haar dochter. Ook al is dertien jaar geen gemakkelijke leeftijd om als beginnende puber dergelijke grote stap te moeten meemaken.
“Ik mag niet klagen”, bekent Sania in Story. “Nuria was meestal braaf. Vanaf haar zestiende begon ze hard te werken in de horeca. Met dat geld behaalde ze haar rijbewijs, kocht ze zelf een auto en betaalde ze haar studies om verpleegster te kunnen worden. Ik ben heel trots op haar”, aldus mama Sania.
En ondertussen is het aan de dochter om haar moeder te steunen. Anderhalf jaar geleden liep Sania’s huwelijk op de klippen en zocht ze steun bij haar dochter. “Ik kreeg veel steun van mijn dochter, ook al had ze het druk met haar job en gezin. Mijn dochter is mijn sunshine”, vertelt Sania in Story.
