Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Het zou het levensmotto van iedere Vlamingen, of iedere mens moeten zijn. Voor Francesco Planckaert is het dat in ieder geval wel. Voor hem is het een manier om zijn miserie even te vergeten.
“Uiteraard kan je niet alles in humor gooien, maar het helpt wel te relativeren. En als iets mij niet aanstaat, zal ik het ook altijd op een humoristische manier zeggen”, begint Francesco in Gazet van Antwerpen.
De oudste zoon van Eddy Planckaert geniet volop van ‘inside jokes’. Zelf heeft hij ook mopjes met vrienden, die niemand anders begrijpt.
“Zo heb ik een maat uit het wielrennen vroeger: Kevin. Als zestienjarige jongens waren we in Rochefort voor een koers. We konden ’s nachts de slaap niet vatten. Ik flapte er plots ‘koersstuur’ uit en hij antwoordde met ‘soupape’. Tot de dag van vandaag begroeten we elkaar met een fietsonderdeel.”
Maar niet alleen met zijn vrienden maakt Francesco grapjes, hij plaagt ook graag de cameraploeg van ‘Château Planckaert’. “We hebben ooit een cameraman die zijn eerste werkdag had beetgenomen door een ‘lijk’ te verstoppen in de kolenbrander in de kelder van de château. Hij was erg geschrokken, maar kon er nadien wel hard om lachen. Toen er een nieuwe regisseur kwam, hebben we hetzelfde grapje uitgehaald. Het leven is al serieus genoeg, laat ons daarom ook genoeg lachen.”
