Het zal je maar overkomen, op 25-jarige leeftijd mogen deelnemen aan het grootste muziekgebeuren ter wereld. Voor Micha Marah werd in 1979 een jarenlange droom werkelijkheid. Ze ging naar Jeruzalem om daar met het nummer ‘Hey nana’ België te verdedigen op het Eurovisiesongfestival. Al was ze daar zelf niet zo blij mee. De reden daarachter vertelt ze in Libelle.
Zonder de befaamde liedjeswedstrijd die normaal aan een deelname voorafgaat, mocht ze aantreden op het grootste podium van dat moment. Micha was blij en teleurgesteld tegelijkertijd. “Ik vond het een eer om ons land te mogen representeren, maar kon me niet vinden in de nummerkeuze”, geeft ze toe.
Het liefst zou ze het nummer gewoon vergeten. “Ik vond dat zo’n vreselijk nummer dat ik het tot vandaag nog altijd vertik om het op plaat uit te brengen of nog eens te zingen”, zegt ze daarover.
Ze werd destijds gekozen zonder dat ze concurrentie van anderen kreeg. Normaal treden een aantal artiesten op met hun nummer en wordt daaruit de inzending geplukt. Dat jaar waren er geen preselecties: Micha mocht gewoon vertrekken, maar met een nummer dat haar opgelegd werd.
“Ik had in ’71 en ’75 al eens meegedaan met de preselecties, maar greep telkens naast de overwinning. In ’79 mocht ik gewoon vertrekken, en dat vonden heel wat mensen niet eerlijk. Maar wat had ik moeten doen? Niemand zou toch zo’n uitzonderlijk voorstel geweigerd hebben?”, maakt ze zich de bedenking.
