Helmut Lotti, bekend om zijn recente transitie naar metal, reflecteert in Humo over zijn leven en carrière met een bijzondere mix van bescheidenheid en ambitie.
Hij benadrukt het belang van het besef dat we slechts een klein deel zijn van iets veel groters. Lotti beschouwt het leven als een ‘onmetelijk, raadselachtig decor’, waarin de mens niet moet handelen alsof hij alles overstijgt. Zijn filosofie is doordrongen van een diepe bescheidenheid, gekoppeld aan de ambitie om zijn talent te benutten. Lotti’s carrière, die begon als een Vlaamse zanger en zich ontwikkelde tot klassieke en nu metalzanger, is een weerspiegeling van zijn drang om voortdurend te evolueren en te groeien.
Zijn vermogen om zelfrelativering toe te passen, blijkt uit zijn humoristische vergelijkingen en anekdotes, waarmee hij zijn nuchtere en realistische kijk op het leven en succes benadrukt.
