Als er iemand iets met enthousiasme kan vertellen, dan is het Fien Germijns wel. Zij onthoudt overal het positieve van en kan dat ook altijd heerlijk navertellen.
“Ik moet mezelf er toch soms aan herinneren dat er verdorie toch veel plezier in mijn leven zit. Dat heeft met dat vele werken te maken, natuurlijk. Daar geniet ik van, het is wat ik wil, maar het dendert ook altijd maar voort. Terwijl het grote genot voor mij in het onverwachte zit, in het impulsieve – in een avond in Oostende die heerlijk uit de klauwen loopt. Het spontane feestje is toch per definitie leuker dan de al maanden geplande oudejaarsavond”, zegt Germijns in Humo.
Fien is niet meteen de grootste fan van de eindejaarsfeesten en al helemaal niet van al dat opgeklopt gedoe. Mensen die je beloven dat je de avond van je leven zal beleven, die neemt Fien met een korreltje zout.
“Dan weet je zeker dat het níét de avond van je leven wordt. Sinds ik een volwassen vrouw ben en dus tot middernacht mág opblijven, is er niets meer aan. Het is toch bizar hoe we ons elk jaar weer die gekte laten aanpraten, alsof er iets uitzonderlijks te gebeuren staat. Hetzelfde met de seizoenen: hoe kan het toch dat we – ikzelf incluis – telkens zo blij verrast zijn wanneer het lente wordt, alsof we dat nog nooit meegemaakt hebben? Terwijl het vorig jaar toch ook lente is geworden, en het jaar daarvoor, en het jaar daarvoor?”
