Hoewel Walter Grootaers het goed had thuis, is hij toch ooit een keertje van thuis weggelopen. In Primo vertelt hij waarom.
“Ik wou op mijn zestiende met school stoppen maar mijn vader zei: ‘Niks van, jij gaat op internaat. Daar zal je wel leren leren.’ ‘Vergeet het’, dacht ik. Ik was niet van plan om mijn vrijheid op te geven, dus pakte ik op een nacht mijn rugzak en glipte ik weg via een venstertje van het toilet. Ik wilde liftend de wereld verkennen en ik had mijn zinnen gezet op Denemarken”, zegt Walter.
Denemarken is wel een heel specifieke keuze en Walter weet nog goed waarom hij op dat moment specifiek voor Denemarken zou kiezen.
“Om de één of de andere reden regeerde daar de absolute vrijheid en woonden daar de vriendelijkste mensen. Het werd een hele onderneming om daar te geraken, maar onderweg had ik tijd om veel na te denken. En om veel te praten, zowel met generatiegenoten als met ouderen, in de hoop een antwoord te krijgen op de grote levensvragen: ‘Wat moet ik doen, wat kan ik doen, waar moet ik naartoe? Wie ben ik, wat doe ik?’”
