Of je nu bekend bent of niet, het is zo belangrijk om iemand in je omgeving te hebben aan wie je de lastigheden van het leven kan toevertrouwen.
Véronique De Kock vindt dat moeilijk want ze is een echte binnenvetter. Maar als ze echt iets wil vertellen, dan gaat ze toch naar haar vriendinnen toe.
“We hebben een vast groepje van drie: de ene ken ik 22 jaar, de andere 38. Nu met die perimenopauze, bijvoorbeeld? We luchten echt ons hart bij elkaar. Dat zijn geen dingen die ik tegen mijn man ga zeggen. Thuis geef ik graag het goeie voorbeeld, ook voor de kinderen. Ik wil graag een happy, blije mama zijn. Ik ben daar heel bewust mee bezig. Hoe triest ik ook zou zijn, ik ga dat aan de kinderen nooit laten zien. Het moet huis gezellig zijn”, klinkt het in Het Laatste Nieuws.
Therapie heeft Véronique nooit gevolgd. Dat is bij haar ook nooit aan de orde geweest. Bij haar zoon Sébastien dan weer wel.
“Sébastien was zes of zeven jaar toen hij een ADHD-diagnose kreeg en rond diezelfde periode was er ook de scheiding met zijn vader. Therapie bleek toen helpend voor hem. Ik zeg er dus zeker geen nee tegen, maar zelf heb ik andere klankborden.”
