Na het overlijden van haar partner Gary moet Ruth Beeckmans de draad van het leven weer oppakken. Makkelijk is dat niet altijd, maar ze probeert haar hoofd omhoog te houden en er te zijn voor haar kinderen.
“Ik was onlangs in de Kazerne Dossin in Mechelen en las er wat getuigenissen. Na de verschrikkelijke wereldoorlog zijn sommige overlevers ten onder gegaan aan hun verdriet, anderen hebben hun leven weer opgenomen. ‘Leven doet leven’. Dat stond als quote op de muur. Dat deed me geloven dat er opnieuw mooie dingen kunnen ontstaan die je hoop geven, weliswaar met een litteken. Ik wil graag vooruit, dat is eigen aan mij. Het feit dat ik twee jonge kinderen heb, stimuleert dat nog. Er rest me nog veel schoonheid. Ik denk dat ik daarvoor kies”, klinkt het in Primo.
Het overlijden was natuurlijk ook een harde klap voor de twee dochters van Ruth. Charlie-Sue is nu elf, maar gaat volgens haar mama goed om met de dood van haar vader.
“Charlie-Sue praat veel over haar daddy, maar wil vooruit. Dan besef je dat kinderen gemaakt zijn voor het leven. Ze zijn kwetsbaarder, maar hebben ook een stevige weerbaarheid. Ze blijft niet bij de pakken neerzitten en draagt haar verdriet waardig. Ze doet het heel goed, ze is precies haar papa in het klein. Ze is heel anders dan haar zusje.”
