Prins Laurent kan niet ontkennen dat hij zich soms een beetje belemmerd voelt in bepaalde zaken die hij wil doen. Zo moet hij toestemming vragen als hij zijn neef wil zien, die staatshoofd is.
“Als ik hem wil zien, moet ik daarvoor de toestemming aan de regering vragen. Om het nog concreter te maken: mijn meter – familie van mijn vader – woont in Zwitserland. Ik kan haar niet zomaar bezoeken. Komaan, zeg. Leg dat voor aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en ze lachen u daar uit. Het is toch onwettig om menselijk contact te verbieden”, zegt hij in Story.
Ondertussen maakt Laurent plannen om een kenniscentrum op te richten in Istanboel en heeft hij een systeem ontwikkeld voor hernieuwbare technologieën en energie-efficiëntie. En dat zijn plannen die we maar beter serieus kunnen nemen.
“Ik denk al jaren, jaren, jaren diep na over de vraag: wat moet ik doen met mijn leven? Ik heb mijn conclusies getrokken. Ik denk dat ik meer kan betekenen voor de maatschappij en mij nuttiger kan maken als ik dat nieuwe leven mag leiden. Ik verkondig dit niet omdat ik boos ben, een reactie wil uitlokken, uit ben op sensatie, hé! Néén. Ik wil ook kunnen werken met mensen die mij respecteren.”
