Ondanks dat Manou Kerstings leven niet altijd een aaneenschakeling was van mooie momenten, heeft hij wel enkele momenten in zijn leven die hij altijd zal blijven koesteren.
Eentje daarvan is het moment waarop de vader van Manou ontdekte dat zijn dertien jarige zoon contrabas kon spelen.
“Hij heeft mij bij de groep gehaald en een paar maanden later stond ik in het zuiden van Frankrijk op een muziekfestival. Allemaal hippies, een soort Woodstock. Ik vermoed zo’n vijfduizend man. De high die ik toen voelde… Ik blowde toen nog niet, ik dronk amper alcohol. Maar die high om ’s nachts op een podium te staan, gipsyjazz te spelen, met vuurwerk op de achtergrond, dat doet iets met je identiteit, met je zelfbeeld”, zegt hij in Het Laatste Nieuws.
Een ander moment dat hij zich zal blijven herinneren, is het moment waarop hij in de bouw aan het werk was in de Ardèche.
“Aangezien ik geen enkele school had afgemaakt, kon ik niet naar Studio Herman Teirlinck. Op de bouw ontmoette ik Rita Wauters, een actrice. Mijn baas had gezegd: ‘Hij wil graag acteur worden.’ En zij zei: ‘Jij kan als vrije leerling naar Teirlinck, jij gaat dat ingangsexamen doen.’ Ik kwam echt van onder een steen vandaan gekropen, maar ik werd aangenomen. Dus wat er toen door mij heen ging was: wow, ik mag, ik hoor niet bij de outcasts en de onderkant van de wereld, hoor. Ik mag. Ik mag me laten zien. Nou, die school heb ik natuurlijk niet afgemaakt.”
