Als vijftienjarige jongen had Maksim Stojanac niks met showbizz. Hij was een talentvolle voetballer en zou daar zeker iets mee gedaan hebben.
“Ik was een brave, vlijtige leerling, zeker geen machotype, maar wel de typische voetballer. Jongens onder elkaar, lekker stoer doen. Ik was populair bij de meisjes, maar vooral omdat mijn grote broer geliefd was. Ik teerde op zijn succes”, zegt Maksim in Dag Allemaal.
Een puber was Maksim niet, maar hij had wel een rebels kantje. Maar het ging nooit te ver.
“Mijn ouders hoefden zich geen zorgen te maken. Ik kwam soms laat thuis, maar ik kwam altijd thuis. Strafstudies waren er wel bij de vleet. Ik was wereldkampioen te laat komen op school. Maar ik had altijd goede punten.”
