Op z’n dertiende, in 1973, was zanger en tv-gezicht Bart Peeters naar eigen zeggen Bob Dylan in het diepst van zijn gedachten. “Aldus ben ik samen met mijn gitaar in een tv-programma voor tieners verzeild geraakt, dat destijds werd opgenomen in het Amerikaans Theater in Brussel”, herinnert hij zich in Humo. “Ik mocht daar toen een liedje komen spelen.”
“Nu kwamen er in dat programma ook meisjes dansen, en één van hen had op mij zo’n grote aantrekkingskracht dat ik de wet van het magnetisme in één klap doorgrondde”, vertelt Bart. Na afloop van de opnames wou het toeval dat alleen wij twee nog op onze ouders stonden te wachten. En dus ontspon zich iets dat je een ‘First Dates’-gesprek zou kunnen noemen, hoewel het natuurlijk onnoemelijk stuntelig was, bleu als we toen nog waren.”
“Toen onze ouders arriveerden, en zoals dat het geval was in het Amerikaans Theater, langs de regiekamer binnenkwamen, zagen ze daar hoe de technici hardop lachend naar ons zaten te kijken op hun schermen: de camera’s en de micro’s stonden nog aan, dus die mannen kregen daar tot hun groot jolijt ’s werelds eerste realityshow voor de kiezen”, aldus Bart. “Ik vond het zo verschrikkelijk gênant dat die kalverliefde nooit tot iets is kunnen uitgroeien”, besluit hij.
