Al van toen Daan Alferink een kleine jongen was, wilde hij heel graag mensen kunnen entertainen. Hij stond graag in de spotlights en zoog graag alle aandacht naar hem toe.
“Volgens mijn ouders praatte ik altijd, overal en met iedereen: in het bushokje, bij de slager en de bakker… Op de camping in Frankrijk vroeg ik aan m’n moeder: ‘Hoe zeg je hoi in het Frans?’ – waarna ik vriendelijk tegen iedereen ‘Bontoes!’ liep te roepen. Praten, praten, praten”, lacht Daan in Humo.
Teveel praten is ook niet altijd goed en anderen kregen soms misschien iets te weinig kans om ook eens iets te vertellen.
“Op m’n 12de zei mijn moeder: ‘Daan, minder praten, alsjeblieft. Meer denken. Hier is een dagboek: schrijf voortaan gewoon op hoe je dag is geweest.”
