Clara Cleymans heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze zich weleens onzeker heeft gevoeld. Ze voelde zich ook niet meisjesachtig en dat gevoel is nooit veranderd.
“Dat blijkt toch iets hardnekkigs. Maar ik heb wel het voordeel dat ik best een evenwichtig persoon ben. Als ik om mij heen kijk, zie ik veel mensen sukkelen. Ik heb mij in het middelbaar als puber een lange periode eenzaam gevoeld. Ik nam altijd te weinig ruimte in. En op dat vlak heb ik hard aan mezelf gewerkt. Ik las veel zelfhulpboeken, ging in therapie en liet me zelfs hypnotiseren”, zegt Clara in De Morgen.
Die hypnose en therapie hielpen niet voor de volle 100%. Wat echt hielp was ouder worden. Dat was voor Clara een proces van onthechting.
“Je leeft en gaat voort. Ik denk dat dat er mee voor heeft gezorgd dat ik mij nu altijd goed voel. Ik heb ook geen spijt van dingen. Alle dingen die ik heb meegemaakt, de positieve maar vooral de negatieve, maken mij tot wie ik ben. Daarin iets ontkennen, bijvoorbeeld het leed dat ik heb geleden, is ontkennen wie ik ben. Wel probeer ik zoveel mogelijk weg te blijven van drama.”
