Toen Clara Cleymans nog een kind was, had ze steeds de neiging om alles goed te willen doen. Ze wilde niemand anders storen omdat ze dat vooral niet fijn vond voor iemand anders.
Haar kinderen wil ze net meegeven dat ze hun eigen intuïtie moeten volgen en niet altijd moeten willen om goed te doen voor iedereen.
“Dat beïnvloedde altijd heel erg mijn assertiviteit. Maar ik neem mijn ouders niks kwalijk. Ik vind de opvoeding van een kind nooit iemands schuld. Ieder draagt zijn eigen littekens. Niemand is perfect en die imperfecties geef je door”, zegt ze in De Morgen.
Clara heeft wel eens gepraat met haar mama, Karin Jacobs, over haar gebrek aan assertiviteit. Karin heeft haar dochter tenslotte wel geleerd om af en toe nee te zeggen.
“Maar tijdens de opvoeding telt niet zozeer wat je van je ouders te horen krijgt. Het voorbeeld dat je als ouder geeft is veel belangrijker: je ziet als kind hoe je ouders reageren als ze een verkeerde bestelling op restaurant krijgen, hoe ze zich in een groep gedragen, hoe ze zich positioneren in een discussie.”
